حکومتی که هر بار در اوج مشارکت سیاسیِ شهروندانش، ناگزیر شده «دست چدنی» اش را از «دستکش مخملی» بیرون بیاورد و چهره واقعی اش را بنماید، هزینه بپردازد و راه ‏کشیدن سرخوردگانی را از اردوگاهش به‏ ا‏ردوگاه مخالفان تماشا کند، از حضور مردم در عرصه‏های سیاسی استقبال نمی‏کند؛ هر چند ناگزیرست چیزی وانماید که نمی‏خواهد.

زیر سوال رفتن ولایت‌پذیری احمدی‌نژاد

همه شواهد نشان از آن دارد که نظام ولایت در حال رسیدن به نهایت ایده آل ها و آرمان های خود است: ایران جای زندگی هر کسی نیست؛ ایران ام القرایی است که تنها به روی ولائیان باز است از هر نژاد و ملیتی که باشند؛ اما به روی خود ایرانیان به صرف ایرانی بودن باز نیست. نظام ولایی ناامید از سلطه یافتن بر اکثریت ایرانیان و بخصوص زنان تجددخواه، به روشهای شریرانه برای کنترل روی آورده است.

«حوادث اخیر از ذهن دوست‌داران ولایت پاک نمی‌شود»

«در درگیری هسته‌ای به پیروزی رسیده‌ایم»

وضعیت کنونی، ناشی از روان پریشان اولیاء امور است

ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌ها باعث انزوای ایران می‌شود

عده‌ای کشور را به بن‌بست می‌کشانند