پوستر‌ها، ویدئو‌ها و نشانه‌هایی که برای جنبش سبز توسط طراحان ایرانی طراحی شدند اصولا فاقد نوآوری بودند. در بیشتر این نشانه‌ها ردپایی از کلیشه‌های مرسوم گرافیک انقلابی به چشم می‌خورد که از سال‌های انقلاب ۵۷ در فرهنگ بصری باقی مانده‌اند. بزرگ‌ترین مشکل جنبش در بعد بصری و گرافیکی نداشتن نشانه‌های قابل اتکا و همه‌گیر بصری بود. به جز رنگ سبز و نشانه‌هایی مانند علامت وی (که عنصری بسیار کلیشه‌ای است) تقریبا جنبش سبز هیچ «نشانه» گرافیکی‌ دیگری ندارد.

احداث فاز دوم مجموعه برج میلاد در حالی آغاز شده که این برج در رسیدن به اهداف گردشگری، بازرگانی و مخابراتی پیش‌بینی شده برای این پروژه ناکام بوده است.

همه ما آن تصویر را دیده‌ایم؛ لحظه جان دادن ندا را می‌گویم. بارها و بارها، آنقدر که حساب دفعاتش از دستمان در رفته است. با آن گریسته‌ایم، خشمگین شده‌ایم و بسته به حال و هوای سیاسی و جبر جغرافیایی که در آن می‌زییم، ناامید یا امیدوار شده‌ایم. ندا شده سمبل خیلی از چیزها برایمان.

من ابتدا از خودم و سپس از همه دوستانم انتقاد می‌کنم که با وجود مشارکت در این جنبش و پرداختن هزینه‌های جمعی و فردی برای آن، تنها از ترس آنکه هویتشان، به عنوان یک معتقد به لزوم سکولاریسم مثلا با اصلاح‌طلبان دینی یکسان شمرده نشوند، از به کارگیری اصطلاح جنبش سبز در تمام 8 ماه گذشته پرهیز داشته‌اند