مرگ آنجایی است که دیگر نه بیمی وجود دارد نه امیدی. از دید خداباوران و قائلین به معاد نیز قبر منزلگاه موقتی است تا صور اسرافیل دمیده شود و هر کس سرنوشت نهایی خود را در رستاخیز دریابد. گورستان نماد شکست و نابودی نیست؛ بلکه نماد ماندگاری انسان و به پایان رسیدن تکاپوهای او است؛ انگار باری سنگین را فرو نهاده‌ای. «رستاخیز»، مجموعه عکس‌های هدی رستمی در این موضوع است.

مرگ آقای خمینی در نوروز ۶۵ موهبتی بود که از خود او و مردم ایران و انقلاب شان دریغ شد.

دو ماهی که گذشت جزو سیاه‌ترین ماه‌های عمرم بودند. خبرهای مرگ پی در پی می‌رسید و هر هفته با دلی لرزان و نگاهی نگران منتظر خبر ترس‌آور جدیدی بودم. چه می‌توان کرد وقتی مرگ از همه سو تو را احاطه کرده باشد جز اینکه به آن خو بگیری؟ به مرگ خو گرفتن و با فکر مرگ زندگی کردن به راستی وحشتناک است.

در نگاه اول خودکشی خود را فدا کردن است برای چیزی که ارزش مردن دارد. خودکشی با آیین های قربانی ربط می یابد. اما در اینجا کسی تو را به قربانگاه نبرده است. خود به پای خود رفته ای. کسی که خودکشی می کند دیگر چیزی از جهان نمی خواهد. این مقام کوچکی نیست.

سوخت نامناسب خودروها، عامل اصلی آلودگی هوا