جامعه ایران در دو دهه اخیر شاهد تحولی تدریجی اما بنیادین در حوزه روابط جنسی بوده‌ است تا آن حد که گروهی آن را تا حد یک انقلاب نیز ارتقا داده‌اند.

جمهوری اسلامی تجربیات و توانایی‌هایی برای به مخاطره انداختن کشتی‌رانی در تنگه هرمز در اختیار دارد.

«موضوع را از نظر حقوقی پیگیری می‌کنیم»

بروما، نویسنده و آکادمیسین هلندی، در زمینه ادبیات و هنر ملل خاور دور، چین و ژاپن، تحصیل کرده‌ و بدین واسطه با روحیه و فرهنگ آسیایی آشنا شده‌است. این آشنایی در آینده زمینه نگارش آثار پرتعدادی را فراهم می‌کند که هر یک از آنان کوششی است برای نزدیکی و تفاهم میان فرهنگ‌های شرق و غرب. تهران‌ریویو با بروما به گفتگو نشسته است.

اتفاقاتی که این روزها در کشورهای عربی رخ می‌دهد و به تبع آن، دنیا را تکان داده است؛ نوعی تحول تاریخی است. گویی تاریخ ورق خورده و دیگر بازگشت به گذشته نزدیک به محال است. ده‌ها سال بعد از معاهده سایکس ـ پیکو، این بار مردم کشورهای عربی عزم خود را جزم کرده‌اند تا سرنوشت را با دست‌های خود رقم بزنند و دیگر اجازه ندهند، قلم خارجی مرزهای آنها را ترسیم و رهبرانشان را تعیین کند، اما این همه ماجرا نیست.

اگر تاثیر نتایج تحریم بر سرنوشت کشورها ثابت فرض نشود آنگاه تحت شرایطی، تحریم های بین المللی می تواند نتایج مثبتی به همراه داشته باشد. تحریم در کل امری منفی است اما به مانند داروی تلخ می تواند باعث درمان و رسیدن به وضعیت بهتر شود و یا از وقوع شر بزرگتری جلوگیری کند.

غرب: تحریم‌ها تشدید می‌شوند

«کشورهای غربی باید شروط احمدی‌نژاد را تامین کنند»

تهران از پانزدهم آبان به بعد پای میز مذاکره می‌نشیند

تهران متهم به تلاش برای ارعاب آژانس هسته‌ای شد

شرایط منطقه با حمله اسراییل به ایران دگرگون می‌شود

ایران برای مذاکره با غرب، سه شرط مشخص کرد

ایران در یک هفته می‌تواند تولید بنزین را 20 میلیون لیتر افزایش دهد

‌مصالحه، مذاکره یا معامله؛ همه اینها گزینه‌هایی است که حاکمان ایران آنها را یکی بعد از دیگری پس می‌زنند؛ چرا که دوام و بقای خود را در بحران‌زایی و تنش‌زایی .بین‌المللی می‌بینند و این همان جنبه‌ای است که دمکرات‌های تازه به قدرت رسیده، کمتر به آن توجه می‌کنند

آمریکا قرار بود سوخت رآکتور تهران را بدهد

به نصیحت‌های من گوش دهید

هرچه با وضع ايران آشناتر می‌شوم، ترسم از احتمال سازش غرب با بخش “كم‌تر اسلامی” نظام اقتدارگرای ايران بيشتر می‌شود. واضح است كه حكومتی همراه و بی دردسر در ايران بايد خوشايند واشنگتن باشد و از آن استقبال كند. فكر می‌كنم تهران هم چندان بی‌رغبت نيست كه چنين پيامی دريافت كند.