مسأله ی سیاسی ما، وجود سلطان مدام العمر با قدرت مطلقه است.تا وقتی آگاهانه چشم بر سرشت نظام جمهوری اسلامی – یعنی “نظام سلطانی فقیه سالار”- ببندیم، کاری از پیش نخواهیم برد.مسأله ی ایران،مساله ی انتقام گیری از سلطان نیست،مسأله ی گذار مسالمت آمیز از “نظام سلطانی فقیه سالار” به نظام دموکراتیک ملتزم به آزادی و حقوق بشر است

چه‏طور می‏توان اتفاقاتی را درک کرد که پس از انتخابات جعلی خرداد 1388 که خود شاهدش بودم، در ایران رخ داد؟ چه‏طور می‏توان تصویر بدن کبود مهدی کروبی را توجیه کرد؟ چه‏طور می‏توان فریاد دردناک «الله اکبر» زنان و مردان جوان را بر پشت بام‏ها در دل شب فهمید؟ عقلم به این‏ها قد نمی‏دهد. درک بی‏عدالتی محض، ممکن نیست.

توقعی جز این از نظام وجود ندارد

طرح عفاف و حجاب برای شکوفایی حقوق دیگر است

در خصوص پرونده کهریزک پنهان‌کاری، بهانه‌تراشی و غمض عین‌های بسیاری از سوی حکومت و خصوصا قوه قضائیه صورت گرفته است که موجب در پرده ماندن جنبه‌های اصلی و مهم آن گردیده است و این در حالیست که این پرونده هم در بعد حقوقی و هم در بعد اجتماعی، اهمیت زیادی دارد. به دلیل لزوم اطلاع‌رسانی صحیح و نیز تحلیل بی طرفانه این پرونده و سیر رسیدگی قضایی آن، پرونده کهریزک را مورد بازخوانی قرار می‌دهیم.

هنگامی که آیت‌الله خمینی، محور توجه ایرانیان برای تغییر حکومت شاه شد، همه گروه‌های شریک در انقلاب با هر عقیده و مکتبی از هویّت او با خبر بودند؛ او یک فقیه شیعی بود.
اما این کدام تصور از تشیع بود که چنان با خواسته‌های اکثریت ایرانی سازگار افتاد که احتمال تسلطش بر قدرت، چنان که باید، بسیاری را نگران نکرد؟