بهانه این نوشته بررسی فساد اخلاقی در رابطه استاد و دانشجو در دانشگاه های ایران، بخصوص در رشته های علوم انسانی است. حرف اصلی هم این است که این رابطه – که به شکل سنتی بر پایه هایی چون کاریزما، اتوریته، دانش و لطف استاد در مقابل اشتیاق، ارادت، کنجکاوی و خامی دانشجو استوار است- امروزه در اثر عوامل مختلفی کیفیت خود را از دست داده و به رابطه ای بیمار تبدیل شده است.

مساله مورد بررسی ما، با توجه به ابعاد گوناگون مفهوم جهان هنر که ذکر شد، این است که آیا نوآوری ” صرفا ” محصول کنش خلاقه هنرمند است یا خیر. از آنجا که بکر برآمده از مکتب شیکاگو و پیرو نظریه کنش متقابل نمادین است می توان به سادگی نتیجه گرفت که نوآوری تنها با کنش خلاقه هنرمند اتفاق نمی افتد بلکه کنش متقابل افراد درگیر در جهان هنری هم در آن موثر است. بویژه که ما در طرح سوال بر واژه ” صرفا ” تاکید داریم.

کسروی یکی از تاثیرگزارترین روشنفکران ایران مدرن بود. ایده های او بر نسل های زیادی از متفکران و فعالان سیاسی مانند علی شریعتی تاثیر گذاشت. سبک نگارش اش را خیلی از نویسندگان بعد از او تقلید کردند. روی کار آمدن جمهوری اسلامی نشان درستی این ادعای او بود که آخوند های شیعه تشنه قدرت هستند. امروزه، با وجود مخالفت های حکومتی، علاقه زیادی به آثار و زندگی کسروی در ایران وجود دارد.

سینمای کشورهای اسلامی را می توان به دو دسته تقسیم کرد. کشورهایی که در این زمینه پیشرو بوده اند و بر دیگر کشورها تاثیر گذاشته اند.(مانند مصر ، ایران و ترکیه) وکشورهایی که سینما در آن ها نتوانسته به جایگاه اصلی خود دست یابد.(مانند الجزایر ، پاکستان و …). به دلایل متفاوت تاریخی ، اجتماعی و سیاسی سینما بین کشورهای اسلامی تنها در مصر، ایران و ترکیه توانسته جایگاه موثری بیابد.

عصر جدید رسانه، نقطه عطف دیگری در مسیر طولانی تجاری شدن رسانه و فوتبال، از زمان آشنایی‌شان با هم، رقم زده است. البته شک داریم که سودهای هنگفتی در انتظار آن بخش‌هایی از جهان فوتبال باشد که می‌خواهند از موج جدید نوآوری‌های تکنیکی به نفع خود بهره‌برداری کنند. با وجود اینکه مصرف کننده‌ها با جنبه‌های مختلف صنعت ارتباطات درگیر رابطه‌هایی روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند، اصول مشخصی در این زمینه ثابت می‌مانند.