مصر و ایران بیش از سه دهه است که در وضعیت قطع رابطه سیاسی با یکدیگر به سر می برند. از این رو سطح مناسبات دو کشور در حد دفتر حفاظت منافع و نه سفارت است. حتی سقوط مبارک و به قدرت رسیدن دولت اسلامگرای محمد مرسی نیز موجب نشد که روابط دو کشور به حالت عادی باز گردد. بدیهی است که این سردی روابط چه در زمان مبارک و چه پس آن، نشان از عمق واگرایی دو کشور دارد.

ایران تهدیدگری را ابزاری برای مصونیت سیاسی یا پیشبرد اهداف خود در منطقه قلمداد می‌کند. هر جا دیپلماسی واقعی و ارتباط و گفت‌وگو کم‌تر، تبلیغات تند و تیز بیشتر. هیچ موضوعی در سیاست خارجی به اندازه‌ی آمریکا آماج تبلیغات جمهوری اسلامی نیست، درست بدلیل فقدان روابط دیپلماتیک میان ایران و ایالات متحده.