
بایگانی
ناخشنودی فاوست
یونگ از تجربهی حضور خود در میان بومیان از جمله نقل میکند که میدید سحرگاه آنها از کلبههای خود بیرون میآیند و در حالی که کف دست خود را با زبانشان خیس کردهاند، آن را مقابل خورشید میگیرند. این عمل هر روزهی آنها بود و آشکارا نوعی آیین سنتی محسوب میشد. بنابراین کنجکاوی یونگ را برانگیخت و او شروع کرد به سوال کردن از بومیان در مورد علت انجام این کار یا مفهومی که دارد. هیچکدام از بومیان جواب سوال او را نمیدانست!
در ابتدا عمل بود
زندگی بدون آیین، همین امروز هم در معرض خطر معناباختگیست. در جهان آیینزداییشدهی ما، همه به یک اندازه این خطر را حس نمیکنند، چون همه به یک اندازه از نبود آیین، آسیب نمیبینند. با این حال، از خیل آثار فرهنگی اندیشمندانهای که هر ساله ساخته میشود، میتوان پیدا کرد آنهایی را که در خود چیزی از این حس فقدان آیین را بازتاب دادهاند.
نوشابهی خدایان
سانتودایمی، آیینی با کمتر از یکصد سال سابقه است. بنیان شده به دست یک کارگر سیاهپوست سادهدل مسیحی که در دههی سوم قرن بیستم میلادی به جنگلهای آمازون آمد تا به همراه کارگران دیگر، از درختان کائوچو بگیرد. آشنایی او با زنی بومی، و متعاقب آن با یک نوع جوشاندهی گیاهی، تحولی عظیم در دروناش ایجاد کرد، نوعی دگرگونی روحی، تبدلی معنوی، که منجر شد به پدیدآمدن یک سنت جدید مابین دوستان و خویشان پاکنیت اطرافاش.
از روحانیت تا رهبانیت ـ 2
آورده اند که: در اوایل قرن چهارم، مسیحیت دین رسمى امپراطورى رم، معرفى شد و مسیحیان كه تا آن زمان، تحت آزار و شكنجه بودند، دوران جدیدى را تجربه كردند. ثروت و رفاه به جامعه ى مسیحى راه یافت و دنیاگرایى كام بسیارى را تغییر داد. به همین دلیل، بعضى احساس كردند كه زندگى فداكارانه ى مسیح را دنبال نمى كنند، آنها شهرها را رها كردند و عزلت در بیابان را برگزیدند تا در آن جا زندگى زاهدانه ى انفرادى همراه با عبادت و دعا و نیایش را تجربه كنند.
چه باشد آنچه نامندش بهایی: کیش، فرقه، جنبش، یا دین جهانی؟
معقول به نظر می رسد بگوییم که آیین بهایی ، به عنوان یک مورد بینابینی پیچیده، یکی از معدود ادیان جدیدِ مستقل، جهانی و موفق است که “اصل ونسبش”، برخلاف هر یک از ادیان قدیمی رسمی، “نسبتا به آسانی قابل کاوش تاریخی است و دوران حیاتی متعاقب آن که نهادینه سازی، گسترش و تحول آموزه ای را در برگرفته جزئی از تاریخ معاصر به شمار می رود
از رهبانیت تا روحانیت
پس از قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی) و بعد از حاکمیت صفویان، رابطه روحانیت و قدرت بسیار نزدیک شد. علمای شیعه که از ابتدای تکوین اندیشه شیعی مجموعه ای از متکلمین، فقها، مفسران ومحدثان بودند در ابتدای حکومت صفویان تعاملی میان آنها وقدرت ایجاد شد که تبدیل به طبقه و صنف شان کرد.
مصباح يزدی: دين در خطر است
«اگر گروه منحرف بر سر کار آید، اسلام در خطر خواهد بود»
ایران به نقض جدی آزادیهای دینی متهم شد
ایران و 13 کشور دیگر در رده بدترینها
ناکارآمدی مرجعیت دینی در دین دولتی
عوت کنندگان از علمای حوزه های علمیه و آنها که به همپایی هرچند دیرهنگام حوزه های علمیه با جنبش اعتراضی مردم امید بسته اند، در برابر این پرسش قرار دارند که با چه منطقی و بر اساس چه شواهدی امیدوارند جماعتی که با حاکمیت همسفرهاند، ضیافت هنوز تمام نشده غوغا کنند و کنار بکشند؟
روشنفکری دینی و خداناباوری نوین
روشنفکری دینی در ایران معاصر، از نظر جامعهشناختی، تاکنون کارکردی دوگانه داشته است. از یک سو به نقادی دینداری سنتی و بنیادگرا از منظر گونهای عقلانیت مدرن پرداخته است و از سوی دیگر، خواسته یا ناخواسته، محافظهکاری دینی را بازتولید کرده است.

- Libya: the confiscated image
- The ‘Arab Spring’ as a neoliberal frame’

«کارخانه اسلحهسازی در سودان٬ متعلق به سپاه پاسداران بود»
ادعای اپوزیسیون سودان
ایران در رتبه 127 از نظر شکاف جنسیتی
دو پله سقوط جهانی نسبت به سال 2011
کاخ سفید: مردم ایران رهبرانشان را مقصر میدانند
«تحریمها بر ایران تاثیر گذاشته است»

Iran might let diplomats visit Parchin
“Allegations about Parchin is ridiculous”
US officials probing UniCredit deals with Iran
The Italian bank could face stiff US fines
“Israel has not decided on Iran strike”
US defense chief said