کو ستاره فان درم تي چومانه سويانده؟ / کوزيمينا سربنم عطرتي زانويانده؟ … مي پاتان آپيله سوغات مي پابراندگي / کویتا کوچا دوارم می کوچیکی بویا نده … بائيد آي دس براران ئيپچه مي لبلا بيگيرد / هه چينه ي کول ده بدا مي شانه، چانچويانده … ولانيد جغدازنم پسکلا پوشان بموجم / بدامي خونا بجار ، آنقده زالويانده … کوي دانه آينه ر مي ديل سفره واکونم / خورا زرخا نكونه توشكه خو ابرويانده … می چومان تیرپیری شه خورشید سورما چی وابو / بدا دونيا واويلان مي چشم کم سويانده … گيلان – اوي گيلان ! مي دردا نتانه چاره کودن / اگه دس نخسه حکيم تي گيله دارويا نده … شعر توم بجارا واش پوراکونه تاچکره / اگه قوت تي پلا «شيون» بازو يانده (شیون فومنی)
عکس‌ها از حماد نظری

کودکان در رویارویی با حوادث و بلایای طبیعی و غیر طبیعی مانند زلزله، جنگ، بیماری و مرگ بسیار شکننده‌تر و حساس‌ترند. ذهن کودکانه‌ی آنها نمی‌تواند بین اتفاقات، روابط علّی برقرار کند. مثلا بین از دست دادن والدین یا سایر اعضای خانواده و ویران شدن خانه نمی‌توانند رابطه‌ای برقرار کنند و در نتیجه تحمل و درک مشکلات و حوادث را ندارند. دقیقا برخلاف بزرگ‌ترها که توانایی آن را دارند تا با دلایل منطقی یا اعتقادی تا حدودی به آرامش نسبی برسند. (منصوره موسوی)
مجموعه عکس «کودکان زلزله»، کاری از حماد نظری

275 سال از زلزله لیسبون می‌گذرد. این بار زلزله‌ای دیگر در آذربایجان ایران با صدها کشته و مجروح. وقتی که فهم رو به گسترش جامعه از آسیب پذیری خانه های خشتی و گلی و اعتراضات وسیع مردم را به کُندی، فساد و فقر مدیریت رژیم در امداد رسانی به قربانیان بلایا را در نظر بگیریم، آیا میتوان باز هم زلزله را «مشیت الهی» خواند و از کنار آن گذشت؟مجموعه عکس‌های حماد نظری از هفت روز پس از زلزله آذربایجان