به نظرم اکنون اجماعی به وجود آمده بر سر اینکه روحیه جنبش سبز به سمت رادیکال شدن گرایش پیدا کرده است. ایده اصلی من در این یادداشت این است که رادیکال شدن جنبش صرفا برای مقابله با رادیکال گرایی طرف مقابل است اما دستاوردهای عملی اش تا جایی که در چشمدید است محافظه کارانه خواهد بود و این همسو ست با خواسته های موسوی از یک سو و توان و ظرفیت پذیرش تغییر در ساختار سیاسی ایران از سوی دیگر.

«حاکمیت در بن‌بستی جدی است»

توقیف نزدیکان به رهبران جنبش سبز

برخلاف خصلت اجتماعی انقلاب ایران که کمابیش مورد توافق پژوهشگران قرار دارد، خصلت مذهبی این انقلاب از سوی همه پژوهشگران به یکسان مورد پذیرش واقع نشده است. در گفتار کنونی نگاهی به مبانی نظری مربوط به ماهیت و گرایش غالب انقلاب خواهیم داشت.

سلطان علی خامنه‌ای که این همه هزینه برای اخراج “اصلاح‌طلبی خمینی‌محور” از نظام پرداخته است، چه دلیلی دارد که دوباره راه‌های ورود آنان به نظام را بگشاید؟ در واقع، رژیم از انتخابات مجلس هفتم به بعد، اخراج اصلاح‌طلبان از نظام را آغاز کرد. اصلاح‌طلبان خود حکومت را ترک نکردند، بلکه آنان را اخراج کردند. اگر آنان خود کنار کشیده و در انتخاباتی کاندیدا نمی‌شدند، شاید اوضاع متفاوت می‌شد.

«رواج دروغ، تهمت و ناسزاگویی تاسف‌آور است»

موسوی در محدودیت امنیتی

دیدار نوری و کروبی

امنیت انسانی با امنیت دولتیان متفاوت است

از راه‌های خروج از بحران، پایان دادن به دروغ است

حاکمیت سرکوبگر، توبه کند

ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که حتی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات با تعابیر خاص و محدودکننده جمهوری اسلامی و نه شکل مترقی آن به یک سالگی هم نرسیده است. در چنین جامعه‌ای با آن زیربنای فرهنگی و این شرایط پیچیده، انتظار گفتن هر سخنی از سوی سیاستمداران، انتظار درآمدن آنها از جامه رهبری سیاسی و پوشیدن خرقه قلندران و برآوردن عربده بر سر کوچه و بازار است.

حکومت باید در برابر مردم پاسخگو باشد

زندان‌ها باید افتخار کنند که همنشین مدافعان آزادی و عدالت شده‌اند

بعد از آيت الله خمينی، جای قواعد و استثناها عوض شد

آزادی و عدالت را باید با ایستادگی به دست آورد

قانون‌گریزی نزد آنها که در قدرت هستند، عادی شده است

مردم به حاکمیت اعتماد ندارند

از این اقدام شرمنده نخواهیم بود

از این اقدام شرمنده نخواهیم بود