می‌توان گفت که خرداد 92، نقطه اوج یک ریتم متناوب و هشت ساله از تخریب و بدخبری بود که به انباشتگی، پوسیدگی و تکرار رسیده و ردش را سخت بر تن و روان مردم گذاشته بود. هر کسی را که می دیدی، کسی را می شناخت که ترک وطن کرده بود. زندگی روزمره آنچنان دشوار می‌گذشت که تلاش برای رفتن از ایران تنها انگیزه‌ای بود که باقی مانده بود و به هیجان می‌آورد. متن زیر در یکی از آن روزها متولد شد …

۲۴ خرداد از اساس با دوّم خرداد متفاوت است امّا تبیین آن ابتدا با فاصله‌گرفتن از آن ممکن‌تر خواهد شد.

جامعه ایران به شدت قطبی شده است و تا اینکه به آشتی برسد راه زیادی را باید بپیماید. به دلیل میل شدید حاکمیت به حفظ قدرت و در دست داشتن قوای قهریه، این تخاصم ها و رویکردهای پیکارگرایانه میتوانند بسیار خطرناک باشند و کشور را به سوی ستیز (و یا حتی جنگ) داخلی سوق بدهند. از این رو به نظر من جنبش مدنی ایران میتواند از فرصت هایی که برایش ایجاد میشود برای تاسیس یا تقویت نهاد های مدنی و دمکراتیک و صنفی/سیاسی مانند انجمن های غیر دولتی، احزاب سیاسی و تشکلات کارگری، استفاده بکند.

متزلزل كردن ديكتاتورى، نگاهى متفاوت را طلب مى‌كند؛ نگاهى كه در آن تلاش‌ها معطوف به بيان خواسته‌ها خارج از چارچوب تعيين شده حكومت و تعيين حدود و قواعد بازى از سوى مردم براى حاكمان باشد و نه برعكس. در سى و چند سال اخير حكومت ايران نشان داده است كه به هیچ وجه مايل به راه آمدن با خواسته‌هايى نيست كه خود در ابتدا حدود و ثغور آن و حتی شیوه بیان آن را تعیین نكرده باشد. اصلاح طلبان نیز نشان داده‌اند که در این بازی قدمی خارج از محدوده تعیین شده از سوی صاحبان قدرت بر نخواهند داشت.

اصول نوزده تا چهل دوم قانون اساسی که در بردارنده‌ی حقوق ملت ایران است سال‌هاست به درستی اجرا نشده و یا نادیده گرفته شده است و این بار این مطلب نه از تریبون مخالفان نظام و اپوزسیون، بلکه از جانب رئیس جمهور ایران عنوان می‌شود. اصولی که نظام اگرنه درعمل اما همواره در سخن داعیه اجرای آن را داشته است. در درجه اول آزادی‌هایی همانند آزادی نشریات و مطبوعات، احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی، تشکیل اجتماعات و راه‌پیمایی‌ها هرچند به صورت مشروط، به خصوص در هشت سال اخیر به شدت محدود و سرکوب شده اند.

اندیشه های مصباح یزدی چندان ناشناخته نیست. در هشت سال اخیر بسیاری از نظریات وی در باب، دموکراسی، آزادی، دین و و حکومت اسلامی در عمل اجرا شد و پیروان وی تلاش گسترده ای برای پیاده کردن اندیشه های وی کردند. محدودیت جامعه مدنی، انحصار در سیاست ورزی و غیر پاسخگو ساختن حکومت و شخص رهبر مذهبی، ترویج اندیشه های خشونت گرایانه دینی و محدود ساختن و سرکوب کردن اصلاح طلبان و تحول خواهان نتیجه اجرایی شدن بخشی از اندیشه های این مکتب بود.

پشت پرده رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی

برای خواستارانِ دموکراسی، پیمودنِ راه دشوار رسیدنِ به شرایطِ حداقل جز از طریق مدارا و گفتگو میسر نیست.

سياست‌ورزانی که هنوز انتظار دارند مردم در فهم و عمل سياسی‌شان به آن‌ها اقتدا کنند، مرزشان با اقتدارگرايان مرز بسيار باريکی است.

تنها اهتمام این دوره از انتخابات، میزان مشارکت مردم در آن و همچنین رفتار آن‌ها در پروسه انتخاب یکی از نزدیکان رهبر است.

برای فهم علت سکوت سه هفته اخیر آقای احمدی نژاد، نباید به دنبال کشف نوعی “بازی پیچیده سیاسی” از سوی وی و همفکرانش بود.

رئیس ستاد موسوی به زندان بازگشت

هاشمی و مشایی رد صلاحیت شدند

اصلاح‌طلبان باید روی‌کرد انتخابات را از موضعی تدافعی و همواره «مستاصل» که به «دریوزگی» افتاده تغییر دهند و با قدرت به نقاط قوت کارنامه خود بپردازند.

به نظر می‌رسد که ما در برابر جنبش ملی جدیدی در ایران هستیم.

افزایش گمانه‌زنی‌ها

«هاشمی نیازی به تبلیغات مرسوم ندارد»

درست است که یک سیستم مقصر است اما اشخاص به مشکلات و بحران‌ها دامن زده و وضعیت را دشوار کردند. برای تغییر این وضعیت باید از درون، سیستم را تغییر داد. زمان ریاست‌جمهوری آقای خاتمی ایران در جامعه جهانی از جایگاه خوبی برخوردار بود اما امروز و طی 8 سال ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد تمام آن هویت و جایگاه ایران تغییر کرد و ما در وضعیت امروز قرار گرفتیم. آن زمان هم حکومت همین بود اما مواضع و رفتار مسئولان تفاوت داشت. در 8 سال گذشته مسئولان و افراد کاری کردند که در همان سیستم ما دچار انزوای کنونی شویم.

جدال اصلی بین هاشمی، خامنه‌ای و احمدی‌نژاد است که برای هر یک انتخاب رئیس‌جمهور مساله مرگ و زندگی سیاسی است.

خوب يا بد، هاشمی رفسنجانی بالاخره آمد. هر چه هست، حالا توپ به زمين رهبری افتاده است.