برای فهم علت سکوت سه هفته اخیر آقای احمدی نژاد، نباید به دنبال کشف نوعی “بازی پیچیده سیاسی” از سوی وی و همفکرانش بود.

علی خامنه ای راهکار کوتاه مدت مناسبی برای عبور از بحرانی قریب الوقوع یافته است. یافتن یک محلل برای مقابله با جریانی که می رفت از درون، دستگاه ولایت را ساقط کند؛ تدبیری اجتناب ناپذیر بود که اندیشیده شده است، اما وی فردی را به ریاست اجرایی کشور خواهد گماشت که به مراتب از احمدی نژاد ضعیف تر است و ویژگی‌های شخصی وی در عوام فریبی و حاشیه سازی را نیز ندارد.

درگیری میان محمود احمدی‌نژاد و اصول‌گرایان، در ماه‌های منتهی به انتخابات می‌تواند باعث بروز درگیری‌های جدی‌تری در سطوح فوقانی حاکمیت شود. درگیری‌هایی که به هر شکل کاهش مشروعیت و اقتدار جمهوری اسلامی را باعث خواهد شد. مساله‌ای که در زمان انتخابات برای حاکمان، پذیرفتنی نخواهد بود. از سوی دیگر، تنها راه پرهیز از درگیری، گردن نهادن به خواسته‌های محمود احمدی‌نژاد است که آن نیز بخش‌های زیادی از حاکمیت را ناراضی خواهد کرد.

باید پذیرفت به همان اندازه که سرمایه سیاسی احمدی نژاد به هیچ نزدیک شده، سرمایه اجتماعی اش هم تضعیف شده است. علاوه بر این مسئله طبیعی، تاملی در وضعیت حاکم بر روستاها به خوبی نشان می دهد که جامعه روستایی سال 92 ایران با جامعه مشابه سال 88 متفاوت است و ما با یک جامعه جدیدتر، مصرف گراتر و متنوع تر روبرو هستیم که می تواند رفتارهای متفاوت تری از قبل بروز دهد.

تلاش برای پررنگ کردن حاکمیت دوگانه و استفاده از آن، البته همواره منجر به دموکراتیزه شدن سیستم سیاسی نمی‌شود. استفاده از منابع مشروعیت در سیستم سیاسی برای رسیدن به هدف، ممکن است در جهت حذف یکی از دو بال حاکمیت برای ایجاد حکومتی یکدست و اقتدارگرا باشد. اهمیت استفاده و پافشاری بر حاکمیت دوگانه در آن است که در صورت استفاده درست از آن، می‌توان آن را به نوعی آزمون فیصله‌بخش سیستم دانست که جهت‌گیری آتی آن را مشخص خواهد کرد.

در فضای رسانه ای ایران، حبیب الله عسگراولادی نامی آشناست. عضو هیات منصفه مطبوعات است، به شدت اهل اظهارنظر، جلسه و رایزنی، با مطبوعاتی ها هم رابطه خوبی دارد ولی معمولا مصاحبه مکتوب می پذیرد. جواب هایش هم کلی و تکراری است ولی در یکی دو ماه اخیر او خودش دست به قلم شد، جزیی تر و صریح درباره اندیشه های سیاسی سال های واپسین عمرش نوشت، از موسوی و کروبی دفاع کرد و این رویه را ذخیره آخرتش دانست.

روبن مورالس، کمدین و طنزنویس ونزوئلایی است که فعالیت‌های گوناگونی در زمینه اجرای استندآپ کمدی، بازیگری و نویسندگی برای کمدی‌های رادیویی و تلویزیونی، و طنزنویسی در رسانه‌های طیف اپوزوسیون ونزوئلا دارد. روبن متولد 1980 است و بیش از ده سال سابقه فعالیت در عرصه طنز و کمدی دارد. او یکی از نویسندگان کمدی‌های سیاسی اجتماعی تلویزیون RCTV بود که تحت فشارهای دولت چاوز تعطیل شد. با او درباره طنز، سیاست، آزادی مطبوعات، چاوز، دخترش و البته سمند و احمدی‌نژاد گفتگو کردیم.

کنایه احمدی‌نژاد به مجلس

این گروه ناشناخته چگونه توانستند در زمانی که اصلاح طلبان قدرت را در دولت و مجلس و شهرداری ها در اختیار داشتند، کرسی های شوراها را عمدتا در سه کلانشهر مهم کشور از جمله پایتخت فتح کنند؟ در واقع چگونه یکی از بزرگ ترین دستاوردهای اصلاح طلبان یعنی اجرای قانون شوراها پس از گذشت بیست سال ظرف یک شب بر باد رفت و شورا که یکی از مظاهر دموکراسی در ایران به شمار می رفت به بلای جان اصلاحات تبدیل شد؟

در چند ماه گذشته، عرصه‌ی سیاسی ایران، شاهد تقابل – در مواردی پنهان – میان محمود احمدی‌نژاد و سیدعلی خامنه‌ای بوده است. محمود احمدی‌نژاد که تا یک سال پیش، دردانه رهبر جمهوری‌اسلامی و رییس‌جمهورِ زنده‌کننده‌ی آرمان‌های انقلاب بود، اکنون تبدیل به فردی شده که بار تمام مشکلات کشور بر دوش اوست و خود او و اعضای کابینه‌اش، به فساد مالی و سومدیریت متهم می‌شوند.

احمدی‌نژاد بر خلاف تصور بسياری نه تنها يک پديده قابل تعمق در تاريخ ایران است بلکه نمونه‌ای قابل تعمق در مصداق شيفتگی به قدرت است.

بی تردید احمدی‌نژاد اکنون بزرگترین مشکل سیاست داخلی ولایت است که تا به حال نه توانسته تف اش کند نه قورت اش بدهد.

«افزایش قیمت ارز کار دشمنان است»

«غنی‌سازی حق ایران است»

پیام محرمانه امیرقطر به ایران

اظهارات دادستان کل کشور

«میتوان به آمار ایجاد سالیانه 2/5 میلیون شغل رسید»

«در خاورمیانه جدید، اسراییل جایی ندارد»

«موقعیت رهبری در ایران کاملا معلوم است»

ایران پیشنهاد روسیه را رد کرد