جلال آل‌احمد در آغاز سفر به ولایت عزرائیل‌اش این کشور را یک مدل از «ولایت» مذهبی می‌خواند نه دولت؛ ولایت اولیای بنی‌اسرائیل بر ارض موعود. این نکته دقیقی است از تعریف یک نظام سیاسی که یک دو دهه بعد در «ولایت» تازه‌ای تجدید شد که نام جمهوری اسلامی داشت. نظامی سیاسی که تا همین اواخر ماهیت ولایتی بودن خود را عریان نمی‌ساخت و بین جمهوریت مدنی و ولایت مذهبی کجدار و مریز می‌رفت.

آخرین روزهای سال 88 با یکی از مهم‌ترین وقایع سیاسی در منطقه پیرامونی ایران همراه بود که از قضا نتیجه آن چندان خوشایند جمهوری اسلامی نبود. در حالی که روزنامه کیهان آخرین در آخرین شماره‌های خود قبل از تعطیلات نوروزی با عجله خبر از پیروزی ائتلاف نوری المالکی نخست‌وزیر کنونی عراق با در اختیار گرفتن 92 کرسی پارلمان داد، روند شمارش آراء چیزی خلاف این خواسته پنهان اما به ناگاه آشکار شده ایران را نشان داد.

هنوز تحلیل‌هایی واقعی درباره حزب‌الله، زمینه‌های شكل‌گیری و ماهیت مثلث روابط حزب‌الله با ایران و سوریه كمیاب هستند. شاید یك دلیل وجود این خلاء، این نکته است كه برخی نقدها درباره رویكرد حزب‌الله به جمهوری اسلامی، از دریچه ادبیات سیاست‌زده خاصی صورت می‌گیرد كه رسانه‌های ضد حزب‌الله از آن استفاده می‌كنند.

سوالاتی از نوع “حزب‌الله چیست”، “ارتباط ارگانیک آن با ایران به چه شکلی است”، “نقش آن در حوادث ایران چیست” و “جنس هم‌پیمانی آن با جمهوری اسلامی چگونه است” از مهم‌ترین سوالات در مورد حزب‌الله است که پاسخ آن می‌تواند به درک بهتری از ماهیت حزب‌الله و ارتباط آن با ایران بیانجامد.

متاسفانه یک سوء تفاهم جدی در میان بخش‌های قابل توجهی از مردم خاورمیانه، به خصوص بین مردم مصر، لبنان و یا فلسطین درباره‌ی جنبش سبز وجود دارد. بسیاری از افراد در این کشورها یا از ماهیت واقعی جنبش سبز خبر ندارند و یا این جنبش را در جهت مطامع و منافع کشورهای غربی، به خصوص آمریکا تلقی می‌کنند.