روشنفکری دینی در ایران معاصر، از نظر جامعه‌شناختی، تاکنون کارکردی دوگانه داشته است. از یک سو به نقادی دین‌داری سنتی و بنیادگرا از منظر گونه‌ای عقلانیت مدرن پرداخته است و از سوی دیگر، خواسته یا ناخواسته، محافظه‌کاری دینی را بازتولید کرده است.

جنبش سبز حاصل شکست آن نظمی بود در کشور که گمان می‌کرد می‌تواند بر اساس آپارتاید عقیدتی نوعی دموکراسی محدود را به عنوان قاعده بازی به کرسی بنشاند و کشور را از این طریق اداره کند. بحران در آن نظمی که بر اساس خودی و غیرخودی تنظیم شده بود بناگاه به شکل یک دروغ بزرگ دیده شد. دروغی که به وجه غالب مناظره‌های انتخاباتی تبدیل شد و در تقلب آشکار در نتایج انتخابات متجلی گشت.

هنگامی که بر خلاف بسیاری از پیش‌بینی‌ها، پایتخت فکری جمهوری اسلامی از تهران به قم منتقل شد، “فقه سیاسی” جای “سیاست فقهی” را گرفت. در شناخت دینداران دهه پنجاه شمسی از فقه شیعه، مسئله “حقّ ادامه مطلب…

چرا حكومت اسلامي تا به اين حد از برپايي اين جشن ملّي كه ساليان سال برپا مي­شده در هراس بوده و با برپايي آن مخالفت مي ­ورزد؟ شورش ناگهاني و پيش­بيني ­نشدة مردم خشمگيني كه خشم­ نهفته ­شان زير پوست شهر حس مي­شود، به كابوس ناگزير و ناگريز حكومت اسلامي بدل شده است.

وقتی ایران با مشکل نابرابری جنسیتی مواجه است که باعث شده تا جنبش های مختلفی در راستای احقاق حقوق جنسیتی شکل بگیرد ناظران می پرسند کشوری که هنوز میان بشر و جنسیت تفاوت قائل است چگونه میخواهد عضوی از سازمان حقوق بشر باشد؟

حجاب در ایران پرونده قطوری دارد. ریشه‌های دینی، اجتماعی و تاریخی زیادی را می‌توان برای حجاب و نوع تمرین آن در دوره‌های مختلف تاریخی پیدا کرد. پرونده و ریشه‌هایی که در جهان عرب وجود ندارد.

هنگامی که آیت‌الله خمینی، محور توجه ایرانیان برای تغییر حکومت شاه شد، همه گروه‌های شریک در انقلاب با هر عقیده و مکتبی از هویّت او با خبر بودند؛ او یک فقیه شیعی بود.
اما این کدام تصور از تشیع بود که چنان با خواسته‌های اکثریت ایرانی سازگار افتاد که احتمال تسلطش بر قدرت، چنان که باید، بسیاری را نگران نکرد؟