شیرین عبادی: ایران، اولین کشور در جهان از جهت سرانه اعدام است

در حالی که سازمان عفو بین الملل در گزارش سالانه خود درباره اجرای مجازات اعدام در کشورهای مختلف جهان در سال ۲۰۰۹ میلادی، اعلام کرد که ایران در این سال دست کم ۳۸۸ نفر را اعدام کرده است شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل نیز ایران را اولین کشور در جهان از جهت سرانه اعدام دانست.
شیرین عبادی حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل در گفتگویی با خبرنگار وبسایت جرس ضمن تشریح روند غیرعادلانه اعدام در ایران گفت: در ایران، نه تنها برای برای جرائم مهمی مانند قتل عمد، مجازات مرگ در نظر گرفته می شود، بلکه حتی در مورد جرائم کوچکی مانند خوردن مشروبات الکلی نیز چنین مجازاتی در قانون پیش بینی شده است.
وی توضیح می دهد: بر اساس قانون اگر کسی از مشروبات الکلی استفاده کند، مجازات شلاق برای او در نظر گرفته می شود اما اگر این عمل بیش از سه بار تکرار شود، در نوبت چهارم حکم اعدام صادر خواهد شد.
عبادی در پاسخ به این پرسش که گفته می شود یک سوم اعدام های صورت گرفته در سال جاری پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران بوده است، یادآورشد: متاسفانه برای تعدادی از جرائم سیاسی نیز مجازات مرگ، محاربه و افساد فی الارض در نظر گرفته شده است. از آنجایی که در قانون تعریف دقیقی از محاربه و افساد فی الارض وجود ندارد، حتی پرتاب سنگ یا نوشتن مقاله و یا ایراد یک سخنرانی، از سوی دادگاه، به عنوان مصادیق محاربه اعلام می شود و مرتکب آن نیز به اعدام محکوم می شوند.
عبادی افزود: علاوه بر اعدام، در قوانین ایران مجازات های دیگرمعادل با مرگ تعریف شده است که که با ضوابط حقوق بشر سازگار نیست.
وی با اشاره به اینکه علاوه بر اعدام، سنگسار و به صلیب کشیدن نیز از جمله موارد دیگر مجازات مرگ در ایران است ، تاکید کرد : دردناک تر این است که مجازات مرگ حتی برای جوانان زیر هیجده سال نیز در ایران اجرا می شود و همه این موارد نشان می دهد که ایران اگرچه بعد از چین ، دومین کشوراعدام کننده در جهان است اما متاسفانه از جهات سرانه مجازات مرگ ایران اولین کشور جهان محسوب می شود چنانکه در سال گذشته، بیشترین تعداد اعدام نوجوانان را در جهان داشت.
عبادی در پاسخ به این پرسش که آیا مجلس می تواند قوه قضاییه را نسبت به اجرای احکام اعدام منع کند گفت: مهمترین نهاد نظارتی در ایران که می توانست نسبت به احکام صادر شده قوه قضاییه نظارت دقیق داشته باشد مجلس شورای اسلامی بود که متاسفانه به علت مسایل سیاسی، مدت هاست که وظیفه نظارتی پارلمان بر قوه قضاییه به فراموشی سپرده شده. از طرف دیگر، در نبود مطبوعات آزاد، و به دلیل آنکه رادیو وتلویزیون رسمی جمهوری اسلامی نیز در انحصار یک تفکر خاص است، هیچ گونه چشم ناظری نسبت به اجرای غیرعادلانه مجازات مرگ در ایران وجود ندارد و نتیجه این می شود که نام ایران صدر نشین کشور های اعدام کننده در جهان شده و کارنامه نقض حقوق بشر ایران نیز سنگین تر می شود.