اظهارات سردار ایرانی در شرایطی ایراد شد که حکومت‌های ایران و روسیه به شکل علنی به استقرار این موشک‌ها اعتراض کرده‌اند. ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه از یک جمله از نمایشنامه آنتوان چخوف بهره گرفته و گفت اگر تفنگی در ابتدای نمایشنامه به مشاهده گذاشته شود، در آخر آن لاجرم استفاده خواهد شد.

سوال اصلی این است که چرا پیمان آتلانتیک شمالی این موشک‌ها را کار گذاشته و آیا همان طور که متخصصان امور نظامی می‌گویند، این امر یک تاکتیک دفاعی است؟ آیا امکان دارد که نظام سوریه موشک‌های خود را به طرف ترکیه شلیک کند؟ چرا ایران، استقرار این موشک‌ها را اقدامی در راستای جنگ جهانی سوم می‌خواند؟

در جریان سفر رسمی رییس‌جمهور روسیه به ترکیه، رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه به وی گفت که این موشک‌ها دفاعی است و در مرزهای سوریه مستقر خواهد شد و به این ترتیب، این طرح بخشی از سامانه دفاع موشکی نیست که ناتو پیش از این به دنبال استقرار آن در اروپای شرقی بود و با مخالفت جدی روسیه مواجه شد. اردوغان به خصوص تاکید داشت که موشک‌های پاتریوت بیشتر از 170 کیلومتر برد ندارند.

استقرار موشک‌های پاتریوت در مرزهای ترکیه و سوریه در شرایطی رخ داد که اپوزیسیون سوریه در تمامی زمینه‌ها پیشرفت داشته است. در عرصه سیاسی، اپوزیسیون موفق شد صف خود را متحد کرده و ائتلافی فراگیر را شکل دهد. در زمینه نظامی، ارتش آزاد در تمامی محورها پیشرفت کرده و فرودگاه دیرالزور را محاصره کرده و همچنین مدرسه پیاده‌نظام ارتش و فرودگاه نظامی منغ را در اختیار گرفته است. هر روز شاهد در هم شکستن گردان یا تیپی از ارتش هستیم و اخیرا نیز جاده فرودگاه دمشق در اختیار ارتش آزاد قرار گرفته و تمامی این امور نشان می‌دهد که به ساعت صفر سقوط نظام سوریه بسیار نزدیک شده‌ایم.

پیروزی انقلاب سوریه، فضا را برای ملت‌های سرکوب شده فراهم می‌کند تا برای دستیابی به حقوق خود به پا خیزند و این همان «بهار ملت‌ها» است که از جنبش سبز در ایران شروع شده و بدون توجه به تبلیغات نظام ایران، ادامه خواهد یافت

سوالی که برای بسیاری از جمله غربی‌ها ایجاد می‌شود این است که نظام ایران در حمایت از بشار اسد و حکومتش تا کجا پیش خواهد رفت؟ بسیاری معتقدند که حمایت نظام ایران از بشار اسد یک اقدام استراتژیک نیست؛ چرا که اگر این طور بود، ایران باید در مرحله‌ای سرانجام به حمایت از مردم سوریه می‌پرداخت چرا که حکومت‌ها رفتنی هستند و این مردم هستند که باقی می‌مانند. حمایت ایران از حکومت سوریه در واقع بر پایه‌های ایدئولوژیک و دیدگاه دینی نظام ولایت فقیه استوار است و اصولا نظام‌های ایدئولوژیک واکنش‌های خطرناکی دارند. در نتیجه نیروهای ناتو این احتمال را دور از ذهن نمی‌دانند که حکومت ایران برای حمایت از نظام بشار اسد به شکل مستقیم و از طریق شبکه موشکی خود وارد عمل شود. به این ترتیب بسیاری از کارشناسان غربی و همچنین عربی بر این باور هستند که استقرار سامانه موشکی ناتو در مرزهای ترکیه و سوریه از یک طرف از ترکیه در برابر جنون احتمالی بشار اسد حمایت می‌کند و از طرف دیگر نظام ایران را نیز از هرگونه عمل نابخردانه و جنون‌آمیز بر حذر می‌دارد.

ملت سوریه و نیروهای اپوزیسیون این کشور در انتظار لحظه سقوط نظام بشار اسد هستند که تمام سلاح‌های خود را به سینه‌ بی‌دفاع مردمش نشانه رفت، ولی این فقط مردم سوریه نیستند که چنین فرجامی را انتظار می‌کشند؛ بلکه بخش قابل توجهی از جامعه جهانی و کشورهای منطقه نیز در انتظار چنین لحظه‌ای هستند. مرحله پس از سقوط نظام اسد هرگز مانند مرحله قبل از آن نخواهد بود و معادلات سیاسی و استراتژیک در منطقه به شکل کلی تغییر می‌کند، زیرا سوریه جایگاهی استراتژیک در منطقه داشته و تمامی تناقض‌های این منطقه همواره ملتهب در سوریه خلاصه می‌شود.

به عنوان مثال، نظام نوری المالکی در عراق، پس از سقوط بشار اسد دیگر نمی‌تواند بر قدرت باقی بماند. حزب‌الله لبنان نیز سرنوشت مشابهی خواهد داشت. حتی می‌توان به جرأت گفت کشورهایی که اکنون در زمره دوستان مردم سوریه به حساب می‌آیند و اپوزیسیون سوریه را یاری می‌دهند نیز نمی‌توانند از پیامدهای سقوط بشار اسد در امان بمانند. پیروزی انقلابیون در سوریه قطعا باعث می‌شود تا نیروهای انقلابی در اردن، بحرین، عربستان و … به تکاپو بیافتند. با این حال آنچه که باعث هراس ایران می‌شود، رسیدن شعله‌های انقلاب سوریه به داخل ایران است. برای تحلیلگران سوری و عربی واضح است که مخالفان ایرانی به بلوغ کامل رسیده‌اند و با تجربه‌ای که پشت سر گذاشتند در انتظار جرقه‌ای هستند تا بار دیگر به حرکت درآیند و این جرقه به روشنی می‌تواند پیروزی انقلاب سوریه باشد.

علیرغم تمام آنچه گفته شد و دقیقا برعکس اظهارات سردار فیروزآبادی هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد جنگ جهانی سوم در پیش است، زیرا سقوط نظام سوریه باعث انفجار تناقض‌های داخلی نظام‌های دیکتاتوری در منطقه شده و باعث کشیده شدن دامنه آن به دیگر نقاط جهان مانند ایده‌ اسامه بن لادن نخواهد شد؛ مگر اینکه بخواهیم بپذیریم که سقوط نظام ولایت فقیه در ایران، پایان دنیا خواهد بود و این نیز تصور حاکم بر هر نظام ایدئولوژیک است.

پیروزی انقلاب سوریه، فضا را برای ملت‌های سرکوب شده فراهم می‌کند تا برای دستیابی به حقوق خود به پا خیزند و این همان «بهار ملت‌ها» است که از جنبش سبز در ایران شروع شده و بدون توجه به تبلیغات نظام ایران، ادامه خواهد یافت.

کلیدواژه ها: انقلاب, اپوزیسیون, ایران, ترکیه, رامی الخلیفه العلی, سوریه, ناتو |  Print | نشر مطلب