من طبق قراری که گذاشته بودم دو هفته در اینجا هیچ حرفی نزدم ولی قبلاً هم به شما گفته بودم که هرگز تمام اسرار پنهان وجودم را یک‌جا و یک‌دفعه به شما نمی‌گویم. من از انجام هر کاری هدفی دارم و مثل آدم‌هائی که وقتی بیل می‌گیرند دستشان خیال می‌کنند که زمین را شخم زده‌اند، نیستم. آنها در نهایت ضعف و سرخوردگی همیشه می‌خواهند با وسیله، هدف را توجیه بکنند و این اصلاً از نظر من اشکالی ندارد. من الآن هم از اینکه تمام اسرار وجودم را یک‌جا به شما نمی‌گویم هم هدفی دارم که این هدف هم یکی دیگر از اسرار وجودی من است که آن را به شما نمی‌گویم. مطمئناً الآن یک عده دارند از فضولی می‌میرند که بدانند هدف من از یک‌جا نگفتن اسرارم چیست. من بر خلاف دیگران از این موضوع که حس کنجکاوی دیگران را تحریک کنم خیلی خوشم می‌آید ولی حاضر نیستم کسی در این راه کشته بشود. به همین خاطر الآن برای جلوگیری از خونریزی برایتان فاش می‌کنم که من دو هفته اینجا هیچ حرفی نزدم چون اصلاً نوبت حرف زدن من در اینجا هر دو هفته یکبار است. به همین راحتی من بدیهی‌ترین چیز ممکن را برای شما تبدیل به یک راز مهم کردم و بلافاصله هم برای تحریک حس کنجکاوی‌تان گفتم دلیلش را نمی‌گویم. با این افشاگری حالا شاید شما از خودتان بپرسید که اصلاً این شاید الباقی اسرارش هم همینطوری بدیهی و الکی پلکی است . من شما را با خیالاتتان رها می‌کنم.

اما این دلیل نمی‌شود که تمام رازها و اسرار دنیا بدیهی باشند بلکه دقیقاً این بدیهیات دنیا است که راز هستند. خوشبختانه من به دلیل پیچیدگی‌های مغزم با شما خیلی فرق می‌کنم ولی مثلاً همین خدا. بدیهی‌ترین چیزی که در جهان می‌تواند وجود داشته باشد همین شخص خداوند است ولی میلیون‌ها سال است که همه دنبال کشف این راز هستند. دقیقاً هم از همینجا مشخص می‌شود که خدا اصلاً وجود ندارد چون هر چیزی برای اینکه واقعاً «وجود داشته باشد» باید حتماً دلیلی هم برای اینکار داشته باشد نه اینکه ما ده میلیون سال بگردیم دلیل پیدا کنیم که همان چیز وجود دارد. من فکر می‌کنم که خداوند هم عین من از تحریک حس فضولی دیگران خیلی خوشش می‌آید و همین که من الآن دارم درباره‌ی خدا فکر می‌کنم دلیل محکمی است برای اینکه او وجود دارد. در واقع وجود خداوند هم یک راز است و من خودم چون به دلیل پیچیدگی‌هایم خیلی از این رازها دارم بنابراین خوب از جنس اینگونه رازها خبر دارم و می‌دانم که چنین رازهائی اصلاً در جهان وجود ندارد چون مثلاً اگر همین شخص خداوند با آن همه اطلاعاتی که می‌گویند دارد، وجود داشت خب پس دیگر چه رازی در جهان باقی می‌ماند که ایشان جوابش را نداده باشد؟

به نظر من عالمان دینی و مبلغان مذهبی اصلاً هیچ کار و زندگی‌ای ندارند چون اگر داشتند صبح تا شب مردم را از کار و زندگی‌شان نمی‌انداختند که مجبورشان بکنند که به رازهای خداوند فکر بکنند. آنها هم شغل شریفشان این است که از تمام بدیهیات عالم رمز و راز بسازند تا مردم به آنها فکر بکنند. تازه آنها از بدیهیات دنیا مردم را به نتیجه‌ی معکوس هم می‌رسانند. مثلاً در مورد همین خداوند آنچنان از مهربانی و لطف و محبت او صحبت می‌کنند که آدم از ایشان خوشش می‌آید ولی درست در همان لحظه به همه می‌گویند که بخاطر این همه مهربانی خداوند باید از او بترسی. اتفاقاً همه هم می‌ترسند و این خودش یک راز بدیهی است که چرا آدم باید از کسی که خوشش می‌آید بترسد؟ من استثنائاً جواب این پرسش را همین الآن می‌دهم تا مبلغین دینی را کنفت کرده باشم. دلیلش این است که اگر کسی از خدا نترسد آنوقت آنها مجبورند برای اینکه اموراتشان بگردد روزها بروند کار بکنند و کار کردن خیلی سخت‌تر از ترساندن مردم از خداوند است. خداوند هم خودش انگار خوشش می‌آید که همه از او بترسند چون یک دفعه به یک‌جائی سیل و زلزله می‌فرستد تا ترس مردم تقویت بشود در صورتی که سیل و زلزله به هر کسی ربط دارد جز خداوند. شما اگر یک مقداری اطلاعاتتان در حد من از جغرافی عمیق بود به جای ترسیدن از خدا فوراً متوجه دلیل وقوع سیل و زلزله می‌شدید و می‌رفتید پی کارتان. الآن هم بروید پی کارتان. من تا دو هفته‌ی دیگر اینجا هیچ حرفی نمی‌زنم.